Bach Collegium Japan verovert Amsterdam

(Naar complete discografie Bach Collegium Japan)

In november 2000 is de Prelude Leestrommel voorzien van een bijdrage onder de titel ‘Bach uit het land van de rijzende zon‘. Daarin verhaal ik over een aantal van mijn kennismakingen met het Bach Collegium Japan via de compact disc en tijdens bezoeken aan Bremen en Japan. Die bijdrage wordt afgesloten met de opmerking: ‘De vraag is gerechtvaardigd, wanneer zal het BCJ in Nederland te bewonderen zijn. Op aanbiedingen van Japanse zijde werd door Nederlandse zaaldirecteuren in het gunstigste geval voorlopig afwijzend gereageerd. Gelet op de diverse Bach-projecten van eigen bodem moet gevreesd worden, dat op uitnodigingen inderdaad nog even zal moeten worden gewacht.’

Welnu, op de avond van woensdag 24 mei van het jaar 2006 is het er dan eindelijk van gekomen. In een bomvol Amsterdams Concertgebouw vertolkt het door Masaaki Suzuki geleide Bach Collegium Japan op superieure wijze Johann Sebastian Bachs Hohe Messe. Na afloop van het concert nemen Masaaki Suzuki en de zijnen dankbaar een minutenlange staande ovatie in ontvangst. Ik zal zelf niet snel tijdens zo’n applaus het woord ‘bravo’ in de mond nemen, maar de luid te horen vreugdekreten verwarmen die avond ook mijn hart. Zelfs de vele door sponsor PGGM uitgenodigde concertbezoekers lijken hun geluk niet op te kunnen. En dat wil wat zeggen. Een dame van de Vrienden van het Concertgebouw vertrouwt me voor aanvang van het concert toe dat die sponsorgasten eigenlijk alleen maar de concerten bezoeken om elkaar te zien. De veel aan haar gestelde vraag ‘Kunt u me zeggen waar de toiletten zijn?’ spreekt in deze boekdelen.
Maar wat ben ik PGGM dankbaar en hoezeer gun ik zijn gasten alle champagne van de wereld. Zonder de pensioenverzekeraar zou het onmogelijk zijn het Bach Collegium Japan in Amsterdam te laten concerteren.

Maar ik ben niet alleen in de Amsterdamse muziektempel om te genieten. Voor aanvang en tijdens de pauze van het concert presenteer ik nabij de garderobe op een daartoe geëigende tafel de tot nu toe uitgebrachte cd’s van het Bach Collegium. Voor zo’n tafel weet het Concertgebouw wel een schandalig hoge prijs in rekening te brengen. Honderdvijftien euro! In dit soort situaties pleeg ik nog altijd even terug te rekenen naar guldens en kom uit op ruim tweehonderdvijftig. In dat bedrag is sinds kort niet eens meer begrepen een (vrije) stoel in de zaal. Daar moet apart voor betaald worden. Hoewel mijn eerste doel is een breder publiek te attenderen op de prachtige cd-producties van het Bach Collegium Japan, hoop en reken ik voorzichtig wel op enige cd-verkoop. Al is het alleen maar om er de gemaakte kosten mee te kunnen dekken. De cd-doosjes zijn alle voorzien van de gouden sticker ‘Prelude aanrader’. De PGGM-ers die bij voorrang het Concertgebouw mogen betreden om onder het genot van een hapje en een glas champagne wat te netwerken, laten op weg naar de Spiegelzaal vrijwel allen de cd-tafel letterlijk links liggen. Slechts een enkeling keurt de tafel een blik waardig. Een dame stelt me een vraag. Kennelijk geïnspireerd door de gouden sticker zegt ze: ‘Heeft u alleen de Prelude-uitvoeringen hier?’ Omdat domheid soms wat al te rauw op mijn dak valt, moet ik even zoeken naar woorden. ‘Mevrouw, het zijn alle cd’s van het Bach Collegium Japan. Dat treedt hier vanavond op.’

Gemeten over de hele avond luidt de meest gestelde vraag aan tafel: ‘Is de Hohe Messe door het Bach Collegium Japan er ook?’. Die wordt eerst in het voorjaar van 2007 opgenomen en pas later dat jaar op de markt gebracht. Daar valt nog niks aan te verdienen.

U begrijpt het al, uiteindelijk ben ik niet uit de kosten gekomen en is de doos cd’s die ik terug moet brengen naar Baarn nagenoeg even zwaar als tijdens de heenreis.
Maar daarover niet getreurd. Wat telt is dat het goed was oude vrienden weer te zien en ‘mijn’ Bach Collegium Japan zo te horen spelen en zien overwinnen in een uitverkocht Concertgebouw.