Dit jaar wordt herdacht dat Hector Berlioz 150 jaar geleden overleed. Tot zijn bekendste werken behoort de door hem getoonzette liederencyclus Les nuits d’été (Zomernachten) uit 1840. Alhoewel de zes liederen op zichzelf staan, zijn ze wel met elkaar verbonden middels de emoties liefde, afscheid en dood. Oorspronkelijk voorzag Berlioz de zangstukken van een pianobegeleiding, later kwam er een versie met orkestinstrumentatie. Het ligt voor de hand dat er in het herdenkingsjaar het nodige aan muziek van de componist wordt (her-)uitgebracht. Als een van de eerste vruchten kan worden verwelkomd een door Harmonia Mundi geproduceerde cd met Les nuits d’été en het instrumentale orkestwerk Harold en Italie, waarin een hoofdrol is weggelegd voor altvioliste Tabea Zimmermann. De Franse tenor Stéfane Degout laat zich gelden als een fraai solist en ook over het door François-Xavier Roth aangevoerde orkest Les Siècles niets dan lof. Alle reden om de cd extra in de schijnwerper te plaatsen, een ervaring uit het verleden met u te delen én een oudere Les nuits d’été onder uw aandacht te brengen.
Berlioz: Harold en Italie, Les Nuits d’été
Het is zo moeilijk allemaal…
Een van eerste bijdragen die ik in 1997 op de nog oude versie van Preludes website plaatste had als onderwerp Les nuits d’été. Er wordt verhaald over een oude dame die zich gegrepen wist door Berlioz’ muziek, maar niet kon leven met de inhoud van de tekst: Het is zo moeilijk allemaal…
Berlioz: Les nuits d’été
Tenslotte kan ik het niet laten u te attenderen op de vertolking van de liederencyclus door de Franse sopraan Véronique Gens, in 2001 uitgebracht door Virgin Classics. Nog steeds is het haar vertolking die ik het meest koester. Dus, hoe graag ik de nieuwe Harmonia Mundi-uitgave ook onder uw aandacht breng, die van Véronique Gens blijft mijn hart als eerste stelen. Dat de zangeres het vak in 2013 nog niet was verleerd blijkt uit onderstaande YouTube-video: