Het zal zeker de operaliefhebbers onder u niet zijn ontgaan dat kortgeleden door Harmonia Mundi een uitvoering van Wolfgang Amadeus Mozarts Die Entführung aus dem Serail is uitgebracht. Samen met de Akademie für Alte Musik Berlin, het RIAS Kammerchor en een keur van uitstekende solisten is René Jacobs erin geslaagd een prachtversie op de kaart te zetten. In vrijwel alle landelijke dagbladen wordt zijn prestatie met het hoogste aantal sterren, ballen of stippen geprezen. Terecht, het is een uitgave die u niet mag missen en ook Prelude zette de productie dan ook als Gids-CD op het erepodium.
Vrijwel tezelfdertijd verscheen er op het Naxos-label een registratie van een onbekend werk van een evenzo onbekende meester. Het betreft de zesstemmige serenade Il Trionfo d’Amore van de achttiende eeuwse Portugese componist Francisco António de Almeida. Als talentvolle jongeling vervolmaakte hij met een koninklijke opdracht zijn muzikale opleiding tijdens een vierjarige studie in Rome. Daar gold hij voor kenners als een excellent musicus en componist. Terug in Lissabon kreeg hij een aanstelling als organist van de koninklijke kapel. In opdracht van de gezaghebbende kardinaal João da Mota e Silva componeerde hij in 1728 zijn eerste serenade: Il trionfo della virtù. Het werk zette de componist definitief op de kaart. Ondanks het feit dat hij door tijdgenoten werd omschreven als de belangrijkste Portugese componist van de eerste helft van de achttiende eeuw en zelfs als de grootste van zijn tijd is er weinig bekend over de leven van De Almeida.
Hij moet omstreeks 1702 geboren zijn in het dorpje Crato en waarschijnlijk vond hij samen met tienduizenden anderen de dood tijdens de allesvernietigende aardbeving die Lissabon trof op 1 november 1755. Hoe het ook zij, een aantal van zijn composities is bewaard gebleven en daaronder dus de serenade Il Trionfo d’Amore. Het werk werd op 27 december 1729 uitgevoerd in het Ribeira-paleis in Lissabon ter opluistering van de naamdag van koning João V. Nu kent het zijn wereldpremière op geluidsdrager. Voor de uitvoering tekenen uitstekend presterende solisten als de sopraan Ana Quintans, contratenor Carlos Mena, tenor Fernando Guimarães en de bas João Fernandes, het koor Voces Caelestes en het orkest Os Músicos de Tejo. Onder leiding van Marcos Magalhães bewijzen zij tweehonderdvijftig jaar na het feest ten paleize van de Portugese vorst João V bovenal eer aan de schepper van het werk. Mijn bijdrage hier zal de Naxos-productie niet de faam geven die het verdient. Maar als liefhebber wil ik bij dezen in kleine kring toch een poging ondernemen…
Almeida: Il Trionfo d’Amore – Scherzo pastorale a sei voci