‘Venezia Millenaria 700-1797’

Misschien is het u opgevallen dat de nieuwste productie van Jordi Savalls label AliaVox, ‘Venezia Millenaria 700-1797’, ontbreekt in het overzicht van Prelude-aanraders. De zwaarlijvige uitgave – twee sacd’s verpakt met een boekwerk – wordt gepresenteerd als een eerbetoon aan de republiek Venetië. Vanwege de ligging van de stad aan het water en de bruggen ontstonden er naast handelsrelaties ook culturele banden met het Byzantijnse Imperium. Dit zorgde eeuwenlang voor de muzikale kruisbestuivingen tussen Oost en West. De twee sacd’s met boek heb ik opgenomen in mijn privécollectie en daar heb ik geen spijt van. Voor een overzicht van de vastgelegde muziek verwijs ik u kortheidshalve naar de inhoudsopgave van de set.
Verder lezen ‘Venezia Millenaria 700-1797’

Over opgerekte grenzen en muzikale voorkeuren…

De Raad voor Cultuur adviseert in haar Sectoradvies Muziek de regering subsidies meer ten goede te laten komen aan de genres pop, urban, dance en het Nederlandse lied. Om dit mogelijk te maken kan volgens de raad de subsidiekraan voor de sector klassieke muziek nog verder worden dichtgedraaid. Logisch, want het zijn voornamelijk witte Nederlanders die klassieke muziek consumeren en hun portemonnees zijn voldoende gevuld, zo staat vrij vertaald te lezen in het advies dat de raad vandaag heeft gestuurd naar Den Haag. Je hoeft geen profeet te zijn om te voorspellen hoe dit rapport door politici die hun smartphones vooral hebben volgeladen met popmuziek zal worden ontvangen. Verder lezen Over opgerekte grenzen en muzikale voorkeuren…

Zeker wel heilig!

In de Volkskrant van 27 september 2017 komt contratenor Maarten Engeltjes aan het woord. Hij spreekt over zijn nieuw opgerichte barokensemble PRJCT en laat onder andere weten: “De laatste tijd zie je dat veel barokensembles zich aan cross-overs wagen, maar daar heb ik niks mee – we gaan niet ineens met een saxofoon spelen. Ik denk dat we die crossoverdingen vooral te danken hebben aan de fondsen die almaar vragen om vernieuwing. De muziek die ik zing, heeft drie fucking eeuwen doorstaan, moeten wij dan de inhoud veranderen?” Net als andere ensembles die zich niet overgeven aan het modeverschijnsel dat cross-over heet, heeft ook Engeltjes ervaren dat de fondsen hun beurzen gesloten houden voor musici die ervoor kiezen de eeuwenoude muziek uit te voeren op een wijze die wél recht doet aan de oorspronkelijke compositie. Ik vind dat hij een sterk punt heeft, maar ik voel mij net als de zanger een roepende in de woestijn. Een paar jaar geleden promootte het lijfblad van de Klassieke Zaken Christina Pluhar’s cd Music for a While met muziek van de jazzcomponist […] Henry Purcell. Verder lezen Zeker wel heilig!

Voor sommigen blijft het tobben met oude instrumenten…

Hoe lang is het geleden dat pagina’s vol met gerecenseerde klassieke cd’s wekelijks de landelijke kranten vulden? Tegenwoordig vormen klassieke cd’s een minderheid op die pagina’s. In de Volkskrant (VK) van vandaag (11.08.17) vallen drie van de negen besproken cd’s in de categorie klassiek. Als regelmatig bezoeker van de website van Prelude moet het u opvallen dat die bijzonder actueel is. Zo niet de kranten. Vorige week besprak de VK een cd met met muziek van Henricus Isaac uitgevoerd onder leiding van Jordi Savall, een productie die u eerder dit jaar in mei al aantrof op de website van Prelude. Verder lezen Voor sommigen blijft het tobben met oude instrumenten…

Analoog versus digitaal

Liefhebbers van de analoge geluidsdrager kom je steeds vaker tegen. Je hoort ze zeggen dat de grammofoonplaat veel mooier klinkt dan de compact disc. Vooral warmer ook. Logisch, want er valt veel meer te horen via een grammofoonplaat, zei laatst zo’n vinyl-adept tegen me. In mijn gedachten keerde ik terug naar de introductie van compact disc. Op televisie zag ik Willem Duys begin jaren tachtig van de vorige eeuw het zilveren schijfje demonstreren en ik wist gelijk dat ik zo’n cd-speler wilde hebben. Eindelijk verlost van wow en flutter en plotseling opspelende spetters en tikken! Het moet begin 1984 zijn geweest dat ik mijn eerste cd-speler, een Philips CD100, aanschafte. Aangesloten op een Sansui-versterker luisterde ik via mijn set Wharfedale-luidsprekers naar het meegeleverde demonstratie cd-tje. Wat een geluid! Ik was verkocht en begon met het opbouwen van een cd-collectie.
Verder lezen Analoog versus digitaal

Tage Alter Musik Regensburg, editie 2017

Afgelopen Pinksterweekeinde bezocht ik voor het tweede achtereenvolgende jaar het oude-muziekfestival Tage Alter Musik in het Duitse Regensburg. En dat was niet voor het laatst! Bij leven en welzijn hoop ik er volgend jaar opnieuw bij te zijn, want het beviel weer uitstekend in de historische stad aan de Donau. Ik zal u niet vermoeien met uitvoerige reis- en concertverslagen. Wat ik u wil laten weten is dat vrijwel alle door mij bezochte concerten het bezoek aan Regensburg zeer waardevol maakten. De toon werd al direct positief gezet door de Regensburger Domspatzen en het Oostenrijkse L’Orfeo Barockorchester. Met een viertal vocale solisten, waaronder de voortreffelijke sopraan Hannah Morrison, verzorgden zij in de afgeladen Dreieinigkeitskirche het openingsconcert met louter muziek van Joseph Haydn. Werd diens 38e symfonie al meesterlijk uitgevoerd, de wijze waarop zijn toonzetting van het Salve Regina voor sopraan en orkest en de Cäcilienmesse voor het voetlicht werden gebracht maakte dat ik al mijn vooroordelen ten aanzien van het jongenskoor snel moest corrigeren! Verder lezen Tage Alter Musik Regensburg, editie 2017

Elitair…

Naar aanleiding van mijn op 1 april jl. geplaatste brief in de Volkskrant reageert een andere lezer van de krant in de editie van zaterdag 8 april. Hij noemt mij elitair. Alhoewel het vrijwel zeker is dat de krant niet zit te wachten op een polemiek over het consumeren van klassieke muziek stuurde ik deze reactie naar de redactie:

In de VK van 8 april bestempelt een liefhebber uit Scheveningen mij als elitair. Ik gebruikte in mijn brief (VK, 1 april 2017) die aanduiding in de betekenis van ‘niet bedoeld voor iedereen’. Dat houd ik staande. Dat iemand via Emerson, Lake & Palmer aan de klassieke muziek geraakt is mooi, maar dat betekent niet dat vervolgens klassieke muziek moet worden gebracht in een pop-entourage om het aantrekkelijk te maken voor liefhebbers van dat genre. Komt nog bij dat componisten in vroeger tijden hun muziek niet voor het gewone volk schreven maar voor een zekere elite. Het staat vast dat zonder die elite componisten als Monteverdi, Bach, Mozart en Schubert nooit hun werk hadden kunnen doen. In die zin beschouw ik de kwalificatie ‘elitair’ dan ook als een compliment.”

Kunst, subsidie, broederliefde en bier

In de zomer van 2015 voerde de vorig jaar overleden dirigent Nicolaus Harnoncourt tijdens festivals in de Oostenrijkse steden Graz en Salzburg met zijn Concentus Musicus Wien de Missa Solemnis van Ludwig van Beethoven uit. Aan de hand van registraties in Graz stelde Sony een cd samen die medio 2016 is uitgebracht. De internationale recensies aangaande deze uitgave waren zonder uitzondering juichend en laten zich samenvatten met deze woorden: een groots, waardig en indrukwekkend afscheid van een unieke dirigent. Wie ben ik om daar iets aan af te doen? Juist. Maar ik kan het niet laten u te wijzen op een mijns inziens preferabele op cd vastgelegde versie van Beethovens meesterwerk. Verder lezen Kunst, subsidie, broederliefde en bier

Hou ermee op!

In april 2009 plaatste dagblad Trouw mijn bijdrage ‘De Nijntje Passion is in aantocht’. Daarin uitte ik kritiek op de debilisering van Johann Sebastian Bachs meesterwerk de Matthäus-Passion. Het duurde iets langer dan toen door mij voorspeld, maar met de ingekrompen versie van Bachs meesterwerk in de serie Pieces of Tomorrow op 30 maart in het Utrechtse TivoliVredenburg komen we aardig in de buurt van de vervulling van mijn profetie. Verder lezen Hou ermee op!