Op de dag dat in Den Haag gesproken gaat worden over de toekomst van een symfonie-orkest komt het KNMI met een weeralarm. Dat kan geen toeval zijn. Alhoewel. Ik hecht geen geloof meer aan ‘er-is-meer-tussen-hemel-en-aarde’ verhalen. Even dacht ik zelf verrast te worden met een helderziend moment. Ik viel echter met de andere zieners door de mand. Italië háálde de kwartfinale van het EK niet eens.
De enige voorspelling die ik nog durf te doen is dat het RSO gaat verdwijnen. De Tweede Kamer sprak met de staatssecretaris van cultuur en mediazaken. Dat leverde vooral veel betrokken woorden op en buiten op het Plein speelden bedreigde musici hun deuntje.
De meerderheid van de parlementariërs blijft zich vinden in de bezuinigingen die de staatssecretaris van cultuur en mediazaken voor het Muziekcentrum van de Omroep in petto heeft. Maar het RSO moet wel blijven zeggen de volksvertegenwoordigers. Zij schuiven de hete brij door: laten de omroepen het zelf maar uitzoeken. Is het vreemd dat ik ineens sterk moet denken aan een verzameling Pontius Pilatussen?
De staatssecretaris gaat het allemaal nog eens kritisch bekijken. Vóór het kamerreces komt zij met een definitief besluit. “Uiteindelijk moet een keer de klap vallen”, zegt de staatssecretaris die de zwartepiet doorschuift naar ‘de anderen’. Die bezorgden haar steeds weer andere adviezen. Mevrouw van der laan profileert zich graag als een ferm politica. Haar beslissing het moment de vérité voor het RSO – dat wordt vrijwel zeker fuseren met het Radio Kamerorkest – voor zich uit te schuiven tot het moment dat Nederland, de politiek incluis, massaal afreist naar vakantieoorden is een beproefd politiek recept en getuigd van weinig moed.
Op de website van D66 staat te lezen:‘D66 is gericht op vernieuwing en vooruitgang. Als toekomstgerichte politieke partij is het onze taak om de grote vraagstukken van morgen zo scherp mogelijk te definiëren en te zoeken naar concrete oplossingen. Dat betekent politiek bedrijven op een open en pragmatische wijze waar argumenten op hun waarde worden geschat en evenwichtig in de context van de probleemstelling worden gewogen.’
Het is me nu wel duidelijk waarom D66 zich zo druk maakt over het imago van de dance industrie. Een beetje dance event trekt al snel tienduizend bezoekers. Dat telt kennelijk beter.