Als u denkt dat het pad van een handelaar in klassieke cd’s altijd over rozen gaat, nou dan heeft u het mis. Natuurlijk, het is geweldig je passie voor muziek met anderen te kunnen delen. Daar klaag ik dan ook niet over. Ook het feit dat de kassa soms een hinderpaal vormt laat ik hier verder onbesproken. En u hoort me ook al niet klagen over de omstandigheid dat de winkeldeur de laatste tijd steeds vaker geopend wordt door bezoekers die met de meest – voor mij in elk geval – vreemde vragen binnen vallen:
“Heeft u de nieuwste DVD al van BZN?”
“Ja, ik zoek eigenlijk gospelmuziek, heeft u dat?”
“Heeft u ook cd’s van Miles Davis. Nee? Dat is toch ook klassiek? Nou ja, klassieke jazz dan.”
“Ik zoek een cd met klassieke zigeunermuziek, kunt u me daar aan helpen?”
Op zich zijn het natuurlijk geen rare vragen, maar ze passen eenvoudig weg niet in de Preludewinkel. Juist om dit soort vragen en de daaruit voortvloeiende teleurstellingen te voorkomen heb ik ooit met grote letters op het raam naast de winkeldeur in kapitalen aangebracht de woorden ‘KLASSIEKE MUZIEK’. Dat er met name de laatste tijd gevraagd wordt naar andere muziekgenres heeft vast en zeker te maken met het feit dat Prelude als laatste cd-winkel is overgebleven in de Baarnse Laanstraat. Twee zaken, die met name popmuziek voerden in de collectie, hielden het kort geleden voor gezien. Dat is vervelend voor hen die weinig of niets op hebben met klassieke muziek. De voor Prelude vreemde vragenstellers sta ik dan ook altijd keurig te woord.
Mijn klachten hebben dan ook niet zo zeer betrekking op de consument, maar veel meer op de producenten en distributeurs van cd’s. Over het handelen van Universal Music vertrouwde ik al eerder het nodige toe aan Preludes Leestrommel. Nu wil ik even iets kwijt over een andere grote: EMI Classics. Die heeft ook het label Virgin Classics in portefeuille. Voor mij geldt dat met name Virgin Classics veritas, dat is de oude muziek afdeling van het label, op gezette tijden komt met erg mooie cd’s. Die producties ziet u dan ook regelmatig opduiken op de pagina’s met door Prelude aanbevolen klassieke cd’s.
Denkt u bijvoorbeeld aan die van Fabio Biondi en zijn ensemble Europa Galante. Zijn cd’s komen vrijwel altijd door de selectie aan de winkelpoort heen.
Net als die andere grote heeft EMI Classics de gewoonte om met het wisselen van de seizoenen met acties op de proppen te komen. De ene keer zijn het de herfstbladeren die vallen, dan weer is er sprake van een typisch geval van zomerzotheid of dienen zich lentekriebels aan. In elk geval wordt er steeds weer een leuze bedacht die geplakt wordt op de zoveelste verzameling sterk afgeprijsde cd’s. Verstaat u me niet verkeerd. Ik heb niets tegen cd’s die tijdelijk goedkoper aan de mens worden gebracht. Waar ik wel een hekel aan heb, is dat er in dergelijke actiemodellen vrijwel altijd cd’s voorkomen die nog maar kort geleden als nieuwe items aan de catalogus konden worden toegevoegd.
Neem nou de nieuwste actie van Virgin Classics. Die draagt als titel ‘De 50 mooiste juwelen van Virgin Classics’. Tot eind april 2006 worden de actie-cd’s aangeboden onder het motto ‘3 halen 2 betalen’. Aan deze vorm van straathandel doet Prelude nooit mee; de betreffende cd’s worden gewoon aangeboden voor € 14,00 in plaats van de reguliere € 22,50.
Laat ik terugkomen op het rozenpad waar ik dit verhaal mee begon. Een aantal van de afgeprijsde cd’s verkocht ik kortgeleden nog voor het volle pond. De opera Bajazet van Antonio Vivaldi bijvoorbeeld. Die verscheen een jaar geleden op de markt. Een geweldige productie onder leiding van Fabio Biondi met een fantastisch vocalistenteam met namen als Patrizia Ciofi, David Daniels, Vivica Genaux en Marijana Mijanovic. De set bestaat uit twee cd’s waaraan als extra bovendien een niet te versmaden bonus DVD is toegevoegd. Eind vorige maand verkocht ik er nog drie van voor € 45,00 elk. Nu kan ik die cd-set tijdelijk aanbieden voor € 27,50 per stuk.
De meest schrijnende voorbeelden vind ik de tweede cd met ‘Concerti con molti strumenti‘ ook van Vivaldi en ook weer uitgevoerd onder directie van Biondi en de Marc-Antoine Charpentier cd van Les Arts Florissants o.l.v. William Christie. Die cd’s kwamen vorig jaar november in de winkel. Gelet op de inkoopprijs moest ik ze tot vorige week aanbieden voor € 22,50 per stuk. De inkoopprijs van deze cd’s was toen hoger dan het bedrag dat nu tijdelijk geldt voor de consumenten.
Begrijpt u me goed, ik heb niets tegen afgeprijsde cd’s. Waar ik wat op tegen heb is dat de cd-prijzen bij grote cd-producenten vandaag de dag wisselen gelijk het weer. De ene week moet ik de volle mep op de toonbank laten neertellen, een week later kan ik een beduidend vriendelijker prijs vragen. Is het een wonder dat er consumenten zijn die afhaken zodra ze meer voor een cd moeten betalen dan twintig euro?
Ik bied u overigens op voorhand mijn excuses aan indien u er eerder beduidend meer voor moest betalen bij Prelude.
Nota bene
Alle genoemde afprijzingen gelden tot 30 april 2006