Laat ik er nu maar eens geen doekjes om winden. De financiële crisis hindert ook Prelude. Niet dat beurswaarde van mijn winkel in rook is opgegaan, op de beurs staat Prelude gelukkig niet genoteerd. De winkelverkopen geven echter in vergelijking met dezelfde periode in voorgaande jaren een zekere daling te zien. Zou ik gebruik maken van beursgerelateerde verkoopgrafieken dan kon ik die gemakkelijk kopiëren van deze of gene website naar die van mij. Het stemt me niet vrolijk, sterker nog, ik lig er ’s nachts wakker van…
De politiek houdt zich bezig met het overeind houden van ondernemingen en bankinstellingen die hinder ondervinden van de financiële crisis in casu de economische recessie. Wereldwijd werpen overheden miljarden uit aan reddingsboeien. Voor Prelude heeft het geen enkele zin een steunaanvraag neer te leggen bij Wouter Bos. Ten eerste houdt de minister van financiën niet van klassieke muziek, ten tweede: hij ziet me aankomen.
Nee, ik moet het met Prelude op eigen kracht zien te redden. Dankzij de cyberspace en de hulp van wonderschone cd-producties word ik daarbij geholpen door een vaste klantenkring die zich uitstrekt tot ver buiten de grenzen van Nederland. Als tussenpersoon fungeert vaak TNT Post. Door Prelude verstuurde cd’s komen in 97 procent van de gevallen aan en het percentage aan voldane rekeningen ligt in diezelfde orde van grootte. Men zegt dat ik dan niet te klagen heb…
Klassieke cd’s die ik de moeite waard vindt, krijgen een plaats op de webpagina’s met aanbevolen cd’s. Meestentijds zonder toevoeging van enig commentaar. Zij die mij wat beter kennen, weten van de door mij opgebouwde aversie tegen recensenten. Het blabla-gehalte dat zoveel van hun besprekingen kenmerkt, maakt dat ik hun schrijfsels in de bladen zelfs niet meer lees. En om dan zelf voor recensent te gaan spelen… Slechts bij hoge uitzondering bezondig ik mij wel aan een eigen bespreking. Die houd ik dan wel zo kort mogelijk. Maar wel net lang genoeg om u als liefhebber te prikkelen. Het geluidsfragment dat ik er vervolgens als bewijsvoering aan vastplak, moet voor de rest zorgen.
Gisteren voegde ik aan de pagina met aanbevolen cd’s toe een uitvoering van Henry Purcells opera Dido & Aenaes. Het gaat om een door het Franse Alpha-label uitgebrachte versie waar slechts twee hier te lande bekende musici aan meewerken: de Duitse Simone Kermes en de Engelse Deborah York. Voor de rest zijn het vrijwel allemaal Russen en Russinnen wat de klok slaat. Behalve dan de man die de maat slaat. Dat is een jonge Griek. Mocht u denken dat dit niet goed samen gaat, dan heeft u het goed mis. Niet eerder hoorde ik zo’n geweldig fraaie uitvoering van Purcells Dido & Aeneas als deze. Mijns inziens kunnen alle bestaande uitvoeringen dan ook naar het tweede plan. Een nieuwe standaard is gezet en ik adviseer u dan ook deze versie aan uw cd-collectie toe te voegen. Natuurlijk is er hier sprake van eigen belang, want ik kan uw hulp in deze barre tijden voor de kwalitatief hoogstaande cd-handel (zeg ik in alle bescheidenheid…) goed gebruiken. Maar als u mijn advies links laat liggen, doet u vooral uzelf tekort. Hoe uw beslissing ook uitpakt, luistert u in elk geval naar Preludes, eh pardon, Dido’s lamentatie via onderstaande link.
Purcell: Dido & Aeneas