Van de week vis ik een bestelling met deze tekst uit de digitale brievenbus van Prelude: ‘Weer Diskotabel gehoord afgelopen zondag en tot mijn grote verbijstering kwam opname C, die T. en ik fantastisch vonden, er slecht af. Belachelijk. Opname C is van het Ricercar Consort en ik wilde hem graag 2x bestellen, een voor ons en een om cadeau te geven.’
In de voorbije weken luisterde ik twee weken achter elkaar, eerst per ongeluk en later bewust, naar de zondagse Radio 4-uitzending van Diskotabel. Dat was wel weer even genoeg om er achter te komen waarom ik jaren geleden afscheid nam van dit programma. Zoveel in bekakt geneuzel verpakte onzin te horen over Pergolesi’s Stabat Mater en Mozarts Requiem deed voor mij de deur weer stevig dicht.
Het hierboven aangehaalde e-mailbericht maakt dat ik vandaag via Uitzending Gemist toch nog een keer de ergernis opzoek. Ik hoor wat van Bachs Johannes Passion de revue passeren, te beginnen met het openingskoor. De eerste uitvoering, A dus, is die onder leiding van John Elliot Gardiner, en de tweede, B, onder die van Frans Brüggen. De derde, inderdaad, is die van de bestelling, dus van Philippe Pierlot en zijn Ricercar Consort.
De verleiding is groot een inhoudelijke analyse los te laten op de commentaren van de panelleden. Dat laat ik achterwege, want het bekakte elitair vooringenomen geneuzel is feitelijk de sop van de kool niet waard. Op het gegeven, dat de dames en heren van het panel blijkbaar een bloedhekel hebben aan Bach in kleine bezetting uitgevoerd, laat ik een wat aangepast eerste kruiswoord schijnen. Dat er feitelijk aantoonbaar foute informatie de ether in wordt geslingerd is van een andere orde en deugt van geen kant. Sterker nog, dat vind ik echt schandalig. Zo herkent een panellid onweersproken als een van de begeleidende instrumentalisten in de aria Zerfliesse, mein Herze de ‘fantantische hoboïst’ van het Ricercar Consort, Marcel Ponseele, terwijl deze blazer niet eens aan de productie heeft meegewerkt! Als de presentator de Zweedse sopraan Helena Ek als vertolkster van de betreffende aria afkondigt, terwijl haar landgenote Maria Keohane die partij voor haar rekening neemt, haak ik definitief af. Zo’n vorm van onkunde vind ik echt niet kunnen. Ik heb me voorgenomen Diskotabel voor een aantal jaren weer links te laten liggen.