In NRC Handelsblad van 22 maart 2008 schrijft muziekredacteur Kasper Jansen over Bachs Mattheuspassie die op Goede Vrijdag 2008 is uitgevoerd in het Amerikaanse Boston onder leiding van Bernard Haitink. Onder kop ‘Eindelijk dirigeert Haitink de Matthäus’, schrijft Jansen onder andere: ‘In Boston luisteren naar de Matthäus van Haitink lijkt een pelgrimage naar de profeet die in eigen land op dit gebied niet wordt geëerd’, en ‘In de opzet met twee kleine orkestjes lijkt de Matthäus van Haitink op de ‘authentieke’ uitvoeringspraktijk.’
Via het Amerikaanse radiostation WGBH-Radio kon de Bostonse Mattheus worden beluisterd. Van het zogenaamde c.q. modieuze leentjebuur spelen bij de authentieke uitvoeringspraktijk viel niets te bespeuren.
Terwijl u dit leest, weerklinkt een aantal sprekende voorbeelden. Eerst is daar de Bostonse schreeuw van het volk om ‘Barrabam’ – door Jansen omschreven als een echo van Mengelberg – en de aansluitende oproep Jezus te kruisigen. Aansluitend hoort u dezelfde fragmenten zoals te vinden op de Linn-registratie van Bachs Mattheuspassie op authentieke wijze uitgevoerd door de Schotse Dunedin Consort & Players onder leiding van John Butt.
Ook in het ‘kleinere’ werk vallen er mijns inziens geen raakvlakken te bespeuren met de oorspronkelijke uitvoeringspraktijk (als dat al mogelijk zou zijn met moderne instrumenten). Ter illustratie een fragment van de aria ‘Erbarme dich, mein Gott…’ zoals die in Boston weerklonk onder baton van Haitink met zijn favoriete alt Christianne Stotijn. Aansluitend in dezelfde aria weer de Schotten met als soliste Claire Wilkinson.
Enfin, oordeelt u zelf maar…