Er zijn van die gelegenheden waar je liever niet komt. Toch ontkom je er soms niet aan zo’n plek te bezoeken. Zo verkeren mijn vrouw en ik op basis van de gedachte ‘je moet iets voor ze over hebben’ één keer per jaar met de kinderen in een McDonald’s restaurant. Mijn vrouw gaat dan steevast voor de salade, ik bezondig mij aan een Cheeseburger en mijn twee zonen (12 en 16) kiezen voor iets dat voor kip door moet gaan. Aan dat gerecht kleeft de naam kipnugget. In een poging van deze jaarlijkse traditie af te komen, heb ik ze via Google wel eens gewezen op de smerigheden die de basiselementen vormen van deze baksels die nog het meest lijken op gefrituurde stukjes spons. Ze trekken zich er niets van aan. Het smaakt ze goed en de grote bekers Coca Cola voorkomen kennelijk een slechte nasmaak.
Op een heel ander terrein, maar voor mij hetzelfde, is er IKEA. Er schijnen mensen te zijn die voor hun vertier een dagje IKEA doen. Zelf moet ik daar niet aan denken, maar zo af en toe ontkom ik er niet aan een filiaal van het Zweedse woonwarenhuis te bezoeken. Ze hebben er bijvoorbeeld van die handige keukenrekjes. Die vind je nergens anders.
Op een steenworp afstand van Baarn is kortgeleden langs de A1 bij Amersfoort zo’n reusachtige blauwe doos met gele belettering geopend. Daar ging ik vanmiddag op zoek naar een, jawel, keukenrekje.
Na mijn auto geparkeerd te hebben in de daartoe bestemde garage werd ik bij het uitstappen overvallen door een werkelijk gigantische hoeveelheid geluid: popmuziek, de ruimte ingeslingerd door een model luidsprekers dat je vroeger vooral in Oost-Europese landen aan lantarenpalen zag hangen. Daar waren ze bedoeld om partij- en andere boodschappen uit te dragen. In de parkeergarage van de Amersfoortse IKEA-vestiging dienen ze geen enkel nut of het zou moeten zijn de vertrekkende ouders van Jantje erop te kunnen attenderen dat hun jengelende zoontje zich nog in de ballenbak bevindt.
Voortgedreven door deze vorm van geluidsverontreiniging snel ik het woonwarenhuis binnen en loop ik uiteindelijk via de afdelingen zitmeubelen, slaapkamers, kasten, vloerkleden en waar je nog meer langs wordt gestuurd om uiteindelijk de keukenafdeling te kunnen bereiken tegen het gewenste keukenrekje op. Na drie keer vragen naar de juiste weg kom ik uiteindelijk via de kassa en roltrappen weer waar ik wezen moet, het parkeerdek. Uit de luidsprekers schalt nog steeds de keiharde popmuziek. Het meest verbazend is nog dat ik de enige ben die zich eraan lijkt te storen.
Thuisgekomen besluit ik mijn bezwaar van geluidstechnische aard voor te leggen aan de afdeling klantenservice van IKEA en kom via de website www.ikea.nl terecht bij een zekere Anna. Ze heet me welkom met de woorden: ‘Goedemiddag, ik ben Anna en ik sta klaar om al je vragen over IKEA te beantwoorden.’
Daar laat ik geen gras over groeien en besluit haar gelijk maar te bestoken met mijn klacht: ‘Vanmiddag bezocht ik uw vestiging in Amersfoort. In de parkeergarage werd ik onaangenaam overvallen door luide muziek ten gehore gebracht via luidsprekers. Ik kan mij niet voorstellen dat u daar mensen een plezier mee doet. Mij in elk geval niet. Waarvan akte.’
De respons van Anna laat niet lang op zich wachten. Sterker nog ze reageert per omgaande en haar antwoord laat aan onduidelijkheid niets te wensen over: ‘Je zei: Vanmiddag bezocht ik uw vestiging in Amersfoort. In de parkeergarage werd ik. In iedere vestiging bestaat de mogelijkheid om aangekochte artikelen te laten thuisbezorgen tegen een vergoeding. De hoogte van deze vergoeding is afhankelijk van het gewicht van het product, de afstand die moet worden afgelegd en de verdieping waarop je woont. Meer informatie krijg in de IKEA winkel of via onze informatielijn 0900-2354532(0.10/min.)’
Op de website lees ik nog dat IKEA wil dat haar producten het milieu zo min mogelijk belasten. In dit verband zou IKEA er misschien goed aan doen de website van de Stichting BAM eens te bezoeken.