Ja ja, de promotiemachine van Universal Music loopt weer gesmeerd als vanouds. Het regent óók bij Prelude vragen naar Cecilia Bartoli’s ‘uiterst persoonlijke eerbetoon aan Maria Malibran’. Om nog maar te zwijgen van de Händel-cd van de door velen als schoonheid ervaren Danielle de Niese. Ik zou ze beide niet hebben kunnen aanslepen. Wat Bartoli betreft, hoef ik overigens de liefhebbende lezers van NRC Handelsblad niet teleur te stellen. Onder de indruk van de ballen van Kasper Jansen schaffen zij de nieuwste van Bartoli met bonus cd voor minder dan 20 euro aan in de webwinkel van hun statige courant.
Wat Universal Music betreft, deed ik mij een aantal jaren geleden vrijwillig in de ban. Vragers naar hun producten verwijs ik dan ook door naar de nog overgebleven klassieke zaken. Daar liggen de Bartoli’s, de De Nieses en binnenkort ook de Händels van Magdalena Kožená hoog opgestapeld.
En dat alles terwijl er over de mooiste Händel-cd van dit jaar geen letter is terug te vinden in de pers. Aan de uitvoerende musici kan dat niet liggen. De sopraan Emanuela Galli ziet er uit als een plaatje en zingt bovendien ook nog eens de sterren van de hemel. Dat laatste kun je mijns inziens van de Händel zingende Danielle de Niese niet zeggen. Een week of wat geleden reed ik met vrouw en kinderen na een familiebezoek in de omgeving van Rotterdam terug naar huis. Via de autoradio luisterde ik naar het Radio 4 programma Discotabel. Niet dat ik daar een fan van ben, maar zo af en toe een beetje ergernis in de auto kan ik best velen. De presentator kondigde met een welhaast wellustige stem de aria Lascia ch’io pianga uit Händels opera Rinaldo aan. De uitvoerenden hield hij nog even geheim voor de panelleden en luisteraars. Halverwege het zangstuk ontglipte mij als vanzelf de kreet ‘vreselijk’.
“Wat kun je dat toch altijd hartgrondig zeggen”, hoorde ik mijn vrouw zeggen.
“Ja, wat wil je, zo is Händel toch niet om te harden!”, reageerde ik.
“Maak je toch niet zo druk jongen”, luidde haar wijze raad.
Na het Händelvertoon sprak men vooral over Danielle de Nieses vermeende uiterlijke schoonheid. Toen ik vernam dat het haar begeleidende ensemble William Christies Les Arts Florissants betrof, stuurde ik de auto bijkans de vangrail in. Gaat iedereen dan voor het grote geld!?
“Meneer Christie, kunt u de strijkers ietsje vetter laten spelen?”
“Vetter?”
“Ja, we vinden het oké dat u op oude instrumenten speelt, maar we moeten wel aan de verkoopcijfers denken. Kan het wat voller?”
“O, u bent op zoek naar een Grundig-sound? Geen probleem, komt voor elkaar.”
Genoeg over Bartoli, Christie & De Niese en Kožená. Terug naar de Händel-productie van Galli en Bonizzoni. Dat is een cd die er echt toe doet. Vijf prachtige Italiaanse cantates die hemels worden vertolkt. Ik maak er verder geen woorden aan vuil. Ook geen plaatje van Emanuela! Dat de muziek en uitvoering van de Glossa-cd hieronder afgebeeld zelf mogen overtuigen!
Händel: Le Cantate per il Marchese Ruspoli
Eerst een citaatje Danielle? Luistert u hier:
