Op 5 december 2002 kom ik tijdens mijn eerste kopje koffie in het dagblad Trouw een bericht tegen over ‘nieuwe’ live-opnamen van de in 1999 overleden Nederlandse sopraan Gré Brouwenstijn. Ik knijp in mijn arm en blijk echt wakker te zijn. Wereldnieuws! Stel je voor, overleden musici die zich ‘live’ laten vastleggen op geluidsdrager! Hoever kunnen we terug in de tijd? Zou er nog iets te regelen zijn met Monteverdi, Bach, Mozart of Schubert?

De volgende regels van de kunstredactie van Trouw zetten mij weer met beide benen op de grond. “Het piratenlabel Mitridate heeft deze week drie van die opnamen op het sublabel Osteria uitgebracht. […] De rol waarmee Brouwenstijn wereldwijd het beroemdst werd, was die van Fidelio in Beethovens gelijknamige opera. Van die opera is nu – voor het eerst – een complete opname met Brouwenstijn boven water gekomen. Het is een uitvoering in het Italiaans die door de Rai in de jaren vijftig werd vastgelegd. Een document waar fans van Brouwenstijn al lang op wachtten.”

Het woordje ‘piratenlabel’ maakt mij nieuwsgierig. Ik besluit er even dieper in de duiken. Als ik mijn bevindingen in de vorm van een ingezonden brief naar de redactie van Trouw verstuur, besluit die niet tot plaatsing over te gaan. En dan blijft er maar een plek over: Preludes leestrommel.

“Gré Brouwenstijn

Muziekjournalisten reppen in hun slecht-nieuws-boodschappen over de tanende klassieke cd-markt dikwijls over onafhankelijke kleine klassieke cd-producenten voor wie de toekomst zou zijn. Ondertussen vullen zij hun kolommen met het aanprijzen van drogisterijproducten en cd-uitgaven van grote cd-producenten én geven zij free publicity aan hun Amsterdamse vrienden.

Zo besteedt de kunstredactie van Trouw op 5 december 2002 ruim aandacht aan een drietal door het ‘piratenlabel’ Mitridate uitgebrachte opnamen van de in 1999 overleden sopraan Gré Brouwenstijn. Daaronder bevindt zich de Italiaanse versie uit 1953 van Beethovens opera Fidelio, volgens Trouw ‘een document waar fans van Brouwestijn al jaren op wachtten'[sic!].

Wat niet in het artikel staat vermeld en wat de argeloze lezer niet weet is dat de eigenaar/producent van Mitridate Walter Knoef heet. Op zondagochtenden de presentator van het opera-programma ‘Diva op de erwt’, dat wordt uitgezonden door de Amsterdamse Concertzender. Knoef heeft het exclusieve verkooprecht van deze ‘aanwinst’ voorlopig vergeven aan een voorname Amsterdamse cd-winkel. Daar rept de kunstredactie van Trouw niet over. Ook het NCRV-programma A4 niet. Daar gaf men later die dag aan de ‘nieuwe’ opnamen van de ‘schitterende’ Gré ruim baan. In de uitzending kwam een van Knoefs vriendjes, operakenner Paul Korenhof, uitgebreid aan het woord. Zo kon hij buiten de Ster om de alleen in Amsterdam verkrijgbare waar aanprijzen op een publieke zender. Je zult maar wachtende zijn te Kerkdriel en niet op de hoogte van de hoed en de rand.”