De prikkelende tekst ‘Opheffingsuitverkoop’ die enige tijd de startpagina van Preludes website opsierde werd niet door iedereen goed verstaan. Soms ook niet na een extra verwijzing naar de onderliggende tekst die tevoorschijn kwam na het aanklikken van de betreffende afbeelding. Zo ging op 10 mei wat later in de middag de telefoon.
“Prelude, goedemiddag.”
“Hou je d’r mee op?”, snauwt een mannenstem.
“Sorry?”
“Of je d’r mee ophoudt!”
“Nee, dat ben ik niet van plan.”
“Hoe kun je dat er dan opzetten? Opheffingsuitverkoop!”
Het kwartje viel.
“Ah, u heeft het over het plaatje op mijn website. Heeft u de afbeelding aangeklikt?”
“Hoe kun je dat er nou opzetten? Opheffingsuitverkoop. Hoge kortingen. Waarom doe je zo gek? Er blijft geen winkel meer over!”
“Meneer, ik heb u gezegd dat ik niet van plan ben te stoppen met Prelude, leest u het verhaal onder het linkje. Dan wordt het u allemaal duidelijk.”
“Dat kun je toch niet maken. Opheffingsuitverkoop. Hoe kan je dat nou doen? Is toch stom!”
Gaandeweg het ‘gesprek’ begon de stem van de kennelijk steeds bozer wordende man navenant agressiever van toon te worden. Je zou denken, een betere supporter kun je niet treffen, maar het begon me toch onaangenaam te worden.
“Meneer, leest u vooral het verhaaltje dat onder de link is geplaatst er op na. Dan moet het u duidelijk worden en als u toch nog vragen heeft ….”
De man onderbreekt mijn welgemeende advies.
“Dat kun je toch niet maken? Opheffingsuitverkoop!” Hou je d’r mee op!?”
Omdat ik vreesde dat het agressieve geweeklaag van de man geen einde kent, besloot ik eenzijdig het gesprek te beëidigen. Overigens nooit meer iets van hem gehoord.