De wereld is in beweging. Letterlijk. De gevolgen van de tsunami die in december 2004 Azië trof tarten nog steeds elke beschrijving. Als altijd zijn het de allerarmsten die in hun geïmproviseerde onderkomens het langst strijd moeten leveren om te overleven.Ook in het grensgebied van Pakistan en India bewoog de aarde. Waarschijnlijk veel meer dan 60.000 doden. Om en nabij de drie miljoen mensen leven er sinds de beving, al dan niet gewond, zonder een proper dak boven het hoofd. Dit terwijl een straffe winter voor de deur staat. Ook hier zijn het de armsten die creperen.
Veel getroffen gebied is moeilijk bereikbaar. Wat vooral nodig is zijn voedsel, medicamenten, warme kleding, dekens en koude-bestendige tenten voor de ontheemden. Naar verluidt zijn er te weinig helikopters die ingezet kunnen worden om hulp te bieden. Jan Egeland, hij is noodhulp-coördinator bij de Verenigde Naties, doet via de media nog een wanhopige oproep een luchtbrug te openen teneinde honderdduizenden uit het getroffen gebied te kunnen evacueren. Hij richt zijn hulpvraag rechtstreeks tot de NAVO. Het Atlantisch Bondgenootschap laat weten over te weinig wentelwieken te beschikken om in te kunnen zetten in het rampgebied en het bovendien een onuitvoerbaar plan te vinden. NAVO-secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer verklaart nietszeggend dat zijn club overigens gepast zal reageren op de ontstane situatie. De alles vernietigende beving vond plaats op 8 oktober 2005. Vandaag schrijven we 21 oktober 2005.
Terwijl ik er ’s nachts van wakker lig vraag ik me af waarom de Nederlandse politiek haar minister van defensie Henk Kamp niet de opdracht geeft de Nederlandse militaire inzet in Afganistan af te breken. Waarom het daar aanwezige militair materieel niet ingezet om de nood te helpen ledigen in het nabij gelegen Pakistan? Op het moment dat die vraag door mijn hoofd spookt weet ik al dat dit niet zal gebeuren. Samen met de VS voert Nederland in Pakistans buurland een niets ontziende en bovenal heilloze oorlog tegen wat is gaan heten het Internationaal Terrorisme.
De Amsterdamse hoogleraar Karel van Wolferen werkte mee aan een manifest dat onder de titel Een keerpunt in de vaderlandse geschiedenis onlangs is uitgegeven bij Meulenhoff (ISBN 90299 7698 4). Samen met Jan Sampiemon en Bart Tromp werpt hij een scherp licht op die oorlog tegen het terrorisme. Feilloos legt hij de geheime agenda’s van de Bush-regering bloot. Op het omslag van het manifest staat te lezen: ‘We zijn een keerpunt in de vaderlandse geschiedenis gepasseerd, en we weten het niet. De feiten laten geen andere conclusie toe. Onze geschiedenis heeft sinds de bevrijding in 1945 een continuïteit gekend die sinds kort niet meer bestaat. Het belangrijkste oriëntatiepunt dat er is, het politieke fatsoen, is weg. Zestig jaar lang was Nederland onderdeel van ‘Het vrije Westen’ en dat Westen bestaat niet mee. Zestig jaar lang is Amerika terecht gezien als redder van Europa. Maar het is nu een macht die chaos schept en een gevaar vormt voor de wereld. Een Nederland in het kielzog van Amerika is een gevaar voor Nederlanders.’
Ik raad u aan kennis te nemen van de inhoud van dit manifest dat in de boekhandel wordt aangeboden voor slechts € 7,50. Maar nog belangrijker: spreek uw politieke vertegenwoordigers aan op hun verantwoordelijkheid inzake de ramp die zich heeft voltrokken in Pakistan en India. Als de wereld u lief is…
Een aantal e-mailadressen voor u op een rijtje: