Over de flauwekul rond een nieuwe missie van Bartoli…

Op de dag dat wereldwijd de nieuwste cd van Cecilia Bartoli wordt gelanceerd, kan ik het niet laten om een kritische noot bij dit feestje te plaatsen. Want weer krijgt ze het voor elkaar: de media veroveren met een kulverhaal. Onder de vleugels van haar cd-producent Universal Music maakt de gevierde Italiaanse mezzo-sopraan wereldkundig opnieuw een geweldige ontdekking op haar conto te mogen bijschrijven. Kwam La Bartoli in 1999 met het betwiste verhaal dat zij de opera’s van Antonio Vivaldi had ontdekt, nu kirt zij in een passend Beiers jurkje – haar in Italië geboren ontdekking werkte onder andere aan het hof van graaf Von Tattenbach in München – in de microfoon van een gewillige Nieuwsuur-verslaggever over de nieuwe grootmeester die ze aan de wereld mag openbaren. Hij is, zegt ze, de schakel tussen Claudio Monteverdi en Vivaldi en was de bron voor Georg Friedrich Händel. Wat is het fantastisch dat we nu, dankzij haar speurwerk, met zijn nalatenschap kennis kunnen maken!

Geplukt van de website van Nieuwsuur
Geplukt van de website van Nieuwsuur

Ongehinderd door het gebrek aan kennis van haar interviewer maakt de ‘redster van de klassieke cd-branche’ de naam van haar nieuwste ontdekking bekend: Agostino Steffani. De diva glimt van trots als ze zegt het onvoorstelbaar te vinden, dat we eerst nu van deze door haar ontdekte barokcomponist kunnen horen.
Daar begint mij de schoen te wringen. Dat je een cd maakt met werken van een bij het grote publiek onbekende componist, valt toe te juichen. Daar hoort u mij dan ook niet over. Maar waarom moet de uitgave van een nieuwe cd met zoveel gekul gepaard gaan? Temeer daar de composities van Steffani het sowieso meer dan waard zijn om gehoord te worden. Zo is het niet voor niets dat Prelude al vele jaren steeds standaard een paar pracht-cd’s met werken van de Italiaan in huis heeft!
Ik maak graag van de gelegenheid gebruik, om met name een van die cd’s opnieuw onder uw aandacht te brengen. Het betreft een in het jaar 2000 door Pan Classics uitgebrachte schijf, waarop voorbeeldig een aantal niet te versmaden werken van Steffani is vastgelegd (zie onderaan deze pagina).

Overigens krijgt Bartoli’s Mission geen plekje in de Prelude-collectie. Eerstens omdat het niet in de filosofie van Prelude past om door Universal Music uitgebrachte cd’s ter verkoop aan te bieden. Het beleid van de multinational is er namelijk nog steeds op gericht de kleinere onafhankelijke cd-winkels middels hoge inkoopprijzen te frustreren. Zo zou ik, gelet op de voor Prelude geldende inkoopprijs, in dit geval een prijskaartje van 25 euro aan de cd moeten hangen. Ter illustratie, een grootafnemer als BOL.com kan de cd aanbieden voor € 19,99 en via de Duitse website van Amazon sleept u ‘m zelfs in de wacht voor amper 17 euro. Ik bedoel maar. Tweedens, maar dat is strikt persoonlijk, lukt het mij maar niet om warm te lopen voor de door Cecilia Bartoli toegepaste stemacrobatiek en dat laat ik u niet uit kinnesinne weten.

U zult er niet vreemd van opkijken dat de perscampagne rond Mission ook bij Prelude voor extra aanloop zorgt. Mijn toegelichte verwijzing naar BOL.com wordt meestentijds op prijs gesteld en slechts daarnaar gevraagd, geef ik mijn vriendelijke opinie over de nieuwste van Bartoli: “De kwaliteit van de componist staat buiten kijf. Persoonlijk heb ik niet zoveel met Bartoli als vertolkster van dit repertoire. Ik heb de cd beluisterd en het is, laat ik het zo maar zeggen, niet mijn kopje thee. Maar laat u zich niet door mij van Bartoli’s Mission afbrengen. Wat ik u wel ten zeerste aanraad, is even te luisteren naar een Steffani-cd die ik u ten zeerste aan kan raden. Als u op de uitnodiging ingaat, ontdekt u wel waarom dat zo is.”

… en mijn niet te versmaden alternatief

Vanzelfsprekend geef ik u lezers van dit bericht een gelijkluidend advies. Klikt u op de afbeelding van onderstaande cd en u hoort Steffani’s wonderschone cantate Crudo Amor, morir mi sento.

Steffani: Cantatas, Duets & Sonatas

Bekijk deze cd