Over prietpraat en een fraaie Händel

Op de pagina ‘Muziek’, rubriek klassiek, schrijft in De Volkskrant van donderdag 2 september onder het kopje ‘Werken aan de reputatie van Bachs zoon’ recensent Frits van der Waa over een uitgave van de Belgische cd-producent Ricercar. Dat label bracht onlangs een set van twee cd’s voor de prijs van één op de markt met in hoofdzaak ‘cembalokonzerte’ van Wilhelm Friedemann Bach. Wilhelm Friedemann was de oudste zoon van vader Johann en diens eerste vrouw Maria Barbara. Dit jaar wordt herdacht dat deze Bach-telg 300 jaar geleden het levenslicht aanschouwde en volgens de recensent, ‘is het tijd om wat aan zijn reputatie te doen’.

Van der Waa rept in positieve zin over de solist Guy Penson en schotelt wat van Wikipedia geplukte algemeenheden over de componist voor. Het aandeel van de twee uitvoerende ensembles, het Ricercar Consort van Philippe Pierlot en het eveneens Belgische ensemble Il Fondamento van Paul Dombrecht, wordt beschreven in dit zinnetje: ‘Het orkestje Il Fondamento klinkt wat briljanter dan het Ricercar Consort, maar die hebben daarentegen een paar traverso’s met een klank als een donzen dekbedje.’

Als argeloze krantenlezer zou je de indruk kunnen krijgen, dat het hier gaat om speciaal ter gelegenheid van de verjaardag van de componist nieuw opgenomen werken. Niets is minder waar. De cd met het Ricercar Consort verscheen al in 1989 op de markt en die van Il Fondamento in 1998. Uit niets in de recensie kan worden opgemaakt dat hier sprake is van een her-uitgave. Navraag leert dat in elk geval Philip Pierlot door de producent niet naar een akkoord is gevraagd of zelfs maar op de hoogte is gebracht van het feit dat zijn meer dan 20 jaar geleden opgenomen cd opnieuw, en dan nog wel gepaard met een ander barokorkest, zou worden uitgebracht. Het is goed te weten dat Pierlot en zijn Ricercar Consort al vele jaren uitsluitend en alleen nog ‘vers’ acteren op de labels Flora en Mirare.

Ik vraag me wel eens af, wat zou de De Volkskrant schuiven naar broodschrijvers van het soort dat onbenullige prietpraat als uit de koker van Van der Waa weet te produceren? Kennelijk te weinig om het muziekjournaille in het cd-boekje te laten duiken en vervolgens iets te doen aan goede consumentenvoorlichting.

Begrijpt u me wel, ik heb niets tegen het opnieuw uitbrengen van cd’s. Sterker nog, soms kijk ik daar tijden naar uit. Zo kwam er vorige maand een her-uitgave op de markt van een lang geleden ‘verdwenen’ registratie van de opera Scipione van Georg Frederic Handel. Die versie uit 1993/94 met onder meer de countertenor Derek Lee Ragin en sopraan Sandrine Piau, het Franse barokorkest Les Talens Lyriques onder leiding van Christophe Rousset, behoort wat mij betreft tot de hoogtepunten van de Handel-discografie. Dat het label Aparté voor de dag is gekomen met deze her-uitgave valt toe te juichen. Teneinde mijn prietpraat wat Handel betreft te staven met een overtuigende bewijsvoering, krijgt u een luistervoorbeeld aangeboden van de adembenemend fraaie scène II uit de tweede acte van Handels ‘Scipione’.

handel_aparte_005