Pluhar verjazzt nu ook Purcell tot een gruwel

Het verenigingsblad van de Klassieke Boekhandels & Zaken typeert de nieuwste cd van Christina Pluhar en haar ensemble L’Arpeggiata als een meesterzet. Volgens het advertentieblad, dat zichzelf graag ziet als hét informatiebulletin voor klassieke muziek, komen Pluhar en haar musici door ‘briljante improvisaties en verbluffende zijwegen’ dichter bij de componist in kwestie, te weten de in 1659 geboren Henry Purcell, dan ooit.Luister naar klassiekers als Music for a while en het immer adembenemende When I am laid in earth en raak betoverd door de kracht en de hedendaagse swing van deze ruim drie eeuwen oude muziek. Een meesterzet‘, staat er gedrukt. (De hele VKZ-onzin leest u hier.)

purcell_pluhar_vkz
Klik op de afbeelding om te vergroten

Zo worden de lezers dus gevoed door een blad dat zichzelf afficheert als hét magazine voor liefhebbers van klassieke muziek. Het promoten van de nieuwste van Pluhar laat zien dat men zich in die kringen louter laat leiden door commerciële belangen. De hoogste tijd dus om met een helder tegengeluid voor de dag komen: de Purcell van Pluhar en de haren is niet meer dan een misbaksel!

Dat Pluhar Purcells muziek verkitscht en verjazzt is haar zaak, dat zij dit ‘onderbouwt’ met de stelling dat de Engelsman zelf feitelijk een jazz-musicus was, is een gotspe. Het is dezelfde argumentatie die Pluhar een paar jaar geleden inbracht toen zij de onweerstaanbaar fraaie muziek van Claudio Monteverdi voorzag van een hedendaagse jazzjas. Dat improvisatie een gekend instrument was ten tijde van de barok kan niet worden ontkend. Sterker nog, het paste in een hoogstaande traditie: het was aan uitvoerende musici om hun fantasie en virtuositeit te laten spreken om zo extra muzikale kleuring te geven aan de muziek. Waar Pluhar zich aan bezondigt, heeft niets van doen met het in die traditie versieren van barokmuziek en het basso continuo-spel. In haar zucht naar nieuw luisterpubliek voorziet zij de door haar uitgekozen composities van ongepaste hedendaagse elementen en verziekt zij zo de originele creaties gruwelijk. Dat kan haar niet worden verboden, net zomin als mij het recht op tegengeluid kan worden ontzegd. Daarom deze regels. Als u denkt, wat is het toch een zuurpruim die man in Baarn, laat die Pluhar toch haar gang gaan, dan zij dat zo. Toch adviseer ik u, alvorens u besluit uw portemonnee te trekken voor Pluhars nieuwste cd, eerst onderstaande YouTube-video te bekijken.

Prelude zou Prelude niet zijn als zij niet met wat alternatieven voor de dag zou komen. U treft er op deze pagina vier van aan. Ze schetsen een breed beeld van de kracht van Purcells muziek en illustreren tevens dat Pluhars vernielen van diens composities niet alleen volstrekt overbodig is maar ook ongepast.

Purcell: Serenading Songs & Grounds

Bekijk deze cd

Purcell: How Pleasant ’tis to Love!

Bekijk deze cd

Purcell: Love Songs

Bekijk deze cd

Purcell: Fantazias & In Nomines

Bekijk deze cd