Met de dag raak ik het spoor meer en meer bijster. Via Radio 1 hoor ik een minister iets bullebakken als: ‘Ik wil gewoon dat er gevoetbald wordt. Dat we gewoon de hooligans die zich rond en in de stadions misdragen gewoon aanpakken en dat we ze gewoon zwaarder straffen.’ Terwijl hij zijn zegje bralt, zie ik vooral stadions vol met gebakken lucht voor me. Een andere Haagse hotemetoot papegaait als oplossing voor de jeugdwerkloosheid ‘een beter op de economische werkelijkheid van vandaag aansluitend onderwijsprogramma’ de ether in. Dat geloof ik ook, maar waarom daar niet al tien jaar geleden mee begonnen?
Binnenkort verschiet Nederland weer collectief van kleur. Ook de vele tienduizenden die via een Haagse vuilnisbakwebsite verzet aantekenen tegen de door politiek Den Haag toegepaste ‘systematische plundering van onze samenleving’ zitten op 30 april gekluisterd aan de buis om maar niets van de troonswisseling te missen. Lang leve de staat van Nederland! In plaats van de jongste jeugd iets bij te brengen van de schoonheid die klassieke muziek biedt, worden hangjongeren uit parkeergarages verjaagd met de wapens Bach en Mozart.
Laatst had ik een jongere met werk aan de telefoon. Ik wilde mijn kranten-i-pad-proefabonnement van dertig dagen omzetten naar een vaste deal.
“Mag ik uw e-mailadres?”
“prelude@xs4all.nl”
“Kunt u dat even spellen?”
“Jawel, p.r.e.l.u.d.e.apestaartje.x.s.4all.nl.”
“Dat four is toch het cijfer vier? En all met twee ellen?”
‘Helemaal goed.”
“Mooi, u ontvangt binnen een kwartiertje een e-mailtje met uw inloggegevens.”
Als ik na een uur nog geen bericht heb ontvangen, bel ik voor de zekerheid weer naar de helpdesk van de krant.
“Mag ik uw postcode?”
“3743BH”
“En het huisnummer?”
“Honderd A.”
[…]
“Meneer, ik heb hier als e-mailadres préude@xs4all.nl”
“O vandaar, het is niet préude maar prelude.”
“Hoe zegt u?”
“Prelude!”
“Kunt u dat even spellen?”
“Mevrouw, het is gewoon prelude, u weet toch wel hoe prelude gespeld moet worden, of zit er een ruis op de lijn?”
“Nee meneer, maar ik heb nog nooit van prelude gehoord.”
“Dan is het nog beroerder gesteld met het onderwijs in ons land dan ik dacht, maar goed, ik ga dat niet met u uitvechten. Als u tussen e en u de letter l plaatst zijn we eruit.”
Omdat ik het niet kan laten, leg ik nog wel even uit waar de term ‘prelude’ in de muziek voor staat.
“Ja, dat wist ik niet hoor, maar ik ben dan ook nog niet zo oud als u.”
“Daar zit nu juist het probleem, jongeren wordt dit soort weetjes niet meer bijgebracht. Maar u weet het nu, en ik ga een e-mail van u ontvangen met mijn inloggegevens.”
Inderdaad, dankzij het korte bijlesje rollen even later de inloggegevens mijn digitale brievenbus binnen. Het feit dat het adres van de afzender een antwoord niet toestaat (no reply!) voorkomt dat ik een voorbeeld van een prelude naar de jongere met een baan kan versturen.
Terwijl Nederland gewoon oranje kleurt, wil ik gewoon dat jongeren op school gewoon ook wordt bijgebracht wat een prelude is en dat muziekles in het onderwijs weer zo gewoon wordt dat jongeren in de toekomst gewoon naar parkeergarages trekken om gewoon te gaan genieten van muziek van Bach en Mozart. Net als minister bullebak weet ik gewoon op voorhand al dat dit gewoon niet zal gebeuren.