Op gezette tijden zet Prelude een cd extra in de zon door er het predikaat ‘Gids-cd’ op te plakken. Vandaag ontving ik de nieuwste uitgave van het door mij zeer bewonderde ensemble van de van oorsprong Nederlandse maar al jarenlang in Londen woonachtige violiste Nicolette Moonen: The Bach Players. De door Hyphen Press Music uitgebrachte cd bevat naast het Musikalisches Opfer van Johann Sebastian Bach (1785-1750) de zesde sonate in d kl. voor viool, viola da gamba en basso continuo van Dieterich Buxtehude (ca. 1685-1750). Als altijd het geval bij de uitgaven van The Bach Players is ook hier de opnamekwaliteit van het hoogste niveau en het gelijke kan gezegd worden van de wijze van uitvoering. Nicolette Moonen voert de werken uit samen met Marion Moonen, traverso, Reiko Ichise, viola da gamba, en klavecinist Silas Wollston.
Laatstgenoemde opent zijn in het cd-boekje opgenomen essay Bach the orator met de woorden die in 1752 uit de pen vloeiden van de Duitse componist Johann Joachim Quantz: “De spreker en de musicus hebben in wezen hetzelfde doel. Namelijk zich meester te maken van het hart van hun luisteraars, hun passies op te wekken en steeds te vervoeren van het ene naar het andere sentiment. Het is in beider voordeel, als zij kennis hebben van elkaars plichten.” Als deze cd van The Bach Players een ding duidelijk maakt dan is het wel dat de uitvoerenden erin geslaagd zijn de woorden van Quantz te onderstrepen. Als vandaag de dag gesproken wordt over het belang van muziek voor het welzijn van de mens dan voel ik mij door de keuze van de muziek vrijwel nooit aangesproken. Neen, dan deze muziek van Bach & Buxtehude! Luistert u naar het allegro uit de Sonata sopr’il Soggetto Reale, onderdeel van Bachs Musicalisches Opfer en u begrijpt dat ik verder geen woorden meer toe te voegen heb aan deze aanprijzing…
The Bach Players: Musical Offering