Tag: Emmanuel Jacques

Preludes Gids-cd: Les Basses Réunies brengt gouden Ortiz!

De nieuwste cd van Les Basses Réunies is er een van ongekende schoonheid. De wijze waarop Bruno Cocset samen met zijn muziekpartners Guido Balestracci, Maude Gratton, Bertrand Cuiller, Emmanuel Jacques, Richard Myron en Xavier Díaz-Latorre de muziek van de 16e-eeuwse Spaanse componist Diego Ortiz presenteert, getuigt niet alleen van muzikale intelligentie en een hoog niveau van vakmanschap, maar het is vooral ook de liefde voor de muziek die erin doorklinkt. Verder lezen Preludes Gids-cd: Les Basses Réunies brengt gouden Ortiz!

Emmanuel Jacques en Maude Gratton schitteren in Baarnse Paaskerk

Klonk in mijn korte commentaar op het openingsconcert van de serie Oude Muziek-concerten in de Baarnse Paaskerk (zie elders op deze pagina) nog enige teleurstelling door over het aantal concertbezoekers die avond, van enige ontgoocheling zult u in het verslagje van het concert verzorgd door de Franse cellist Emmanuel Jacques en zijn landgenote Maude Gratton, fortepiano, niets bemerken. Niet dat er veel meer bezoekers getuige waren van hun optreden in de Paaskerk op zaterdagavond 1 november, maar ik heb mezelf opgedragen te leven met het feit van verminderde belangstelling en bovenal met de wél aanwezige liefhebbers – ze kwamen uit alle hoeken van het land op het concert af – vooral de zegening van een opnieuw prachtige concertavond te beleven.

Emmanuel en Maude trakteerden het publiek op een tweetal sonates voor cello en fortepiano van de Franse Beethoven: André George Louis Onslow (1784-1853). Wat een grootse muziek en welk een meeslepende vertolkingen! Ik verwijs u kortheidshalve naar het fragment van de concertregistratie onder de bovengeplaatste foto. En dan de twee solostukken die Maude voor haar rekening nam: Joseph Haydn’s pianosonate Hob. XVI:50 en Franz Schuberts Impromptu op. 90 nr. 3. Natuurlijk was er het fijnzinnige spel van de pianiste, maar wat een instrument had zij voorhanden. Gerard Tuinman had zich geen betere vuurdoop kunnen wensen voor de door hem gebouwde en echt eergisteren gereed gekomen kopie van een Weense Walter uit 1805. Voorzien van een nog maar zelden toegepaste tijdseigen besnaring was het instrument in alle opzichten in staat mee te werken aan de perfecte vertolking van een van mijn meest favoriete klavierwerken van Schubert. Enfin, ook hier kunt u via het tweede luistervoorbeeld hieronder naar luisteren.

1. Adagio & Finale, agitato e molto espressivo van de sonate opus 16, nr. 3 (Onslow)
2. Impromptu opus 90 nr. 3 (Schubert)
3. Toegift: ‘Du bist der Ruh’ D.776 (Schubert)

Ten slotte wil ik u deze middels een e-mail reactie van een tevreden liefhebber niet onthouden: “Ik ben nog steeds helemaal vol van het concert van vanavond. Het was voor mij een van de mooiste, zo niet het mooiste, tot nu toe. Alle concerten zijn eigenlijk wel raak, maar af en toe zijn er van die diamantjes die extra schitteren. Wat een muzikaliteit en wat een perfectie! De stukken hadden ook zo’n emotionele lading! Wat ben ik ongelofelijk blij met de concertserie, het is altijd weer een genoegen om naar Baarn af te reizen.“