De muzieksamensteller van NCRV’s Radio 4-programma A4, Robert Andriessen, is met de keuze voor zijn eerste ‘A4-CD VAN DE WEEK’ het jaar 2004 voortvarend van start gegaan. De gekozen opname draagt als titel ‘Villancicos y Danzas Criollas’ en bevat muziek tussen 1550 en 1750 gecomponeerd in het door de Spanjaarden en Portugezen gekoloniseerde Zuid-Amerika. Verder lezen Muzieksamensteller ‘A4’ ontdekt Spaanse koloniale muziek
Tag: Recensenten
Nederlandse muziekrecensenten
Who needs this !#&?#!! Kennedy?
Het zit de al dan niet verenigde klassieke cd-zaken in Nederland niet mee. Nog maar amper geconfronteerd met een door EMI geïntroduceerde hinderlijke nieuwe standaard voor geluidsdragers, of een andere major komt met snode plannen op de proppen. Verder lezen Who needs this !#&?#!! Kennedy?
Over een teller en tongpiercing
Sinds april 2003 beschikt de website van Prelude over een teller. De stand staat op het moment van dit schrijven op bijna 8000 bezoekers. Dat is een fraai gegeven. Prettige bijkomstigheid is dat het aantal cd-transacties dat tot stand komt via de website een stijgende lijn vertoont. Dit houdt in, dat er verder gekeken wordt dan de webstek. En dat is zeker zo fijn. Verder lezen Over een teller en tongpiercing
Over smaak wil men in Utrecht niet twisten…
Naar aanleiding van een cd-bespreking én een artikel in het nieuwste nummer van het Tijdschrift Oude Muziek zond ik een ingezonden schrijven naar de redactie. Dat kwam terug met de mededeling dat men niet tot plaatsing over zal gaan. Altijd weer leuk om te lezen, maar toch te veel over kwesties van smaak, vindt hoofdredactrice Jolande van der Klis. Verder lezen Over smaak wil men in Utrecht niet twisten…
Aanbevolen door een azijnpisser
Als ik er een gewoonte van zou maken te reageren op cd-besprekingen die ik aantref in de dag-, week- en maandbladen dan zou ik er een goedgevulde weektaak bij krijgen. Daar begin ik dus maar niet aan. Ook al omdat zulke acties vandaag de dag niets meer opleveren. Mijn naam is inmiddels gevestigd in het muziekjournalistieke wereldje. Verder lezen Aanbevolen door een azijnpisser
Het scheergerei van Therese
Onlangs kreeg ik van de redactie van Trouw te horen, dat een door mij ingezonden schrijven niet voor plaatsing in aanmerking kon komen. Het zou te diep en specifiek in gaan op mijn eigen marktsector. Dat ik dit een drogreden vind behoeft geen betoog. Al langer bestaat bij mij de indruk, dat mijn opinies tegenwoordig direct na ontvangst door de redactie van het ochtendblad op de stapel ‘Vooral Niet Plaatsen’ worden gelegd. Verder lezen Het scheergerei van Therese
Een column over de muziekrecensent
Het aantrekkelijke van een column is, dat je je als schrijver wat minder aan journalistieke gebruiken hoeft te houden. Zo zal een parlementair verslaggever zich in het weergeven van een kamerdebat er voor hoeden een politicus tot de grond toe af te branden. Verder lezen Een column over de muziekrecensent
Gré Brouwenstijns nalatenschap
Op 5 december 2002 kom ik tijdens mijn eerste kopje koffie in het dagblad Trouw een bericht tegen over ‘nieuwe’ live-opnamen van de in 1999 overleden Nederlandse sopraan Gré Brouwenstijn. Ik knijp in mijn arm en blijk echt wakker te zijn. Wereldnieuws! Stel je voor, overleden musici die zich ‘live’ laten vastleggen op geluidsdrager! Hoever kunnen we terug in de tijd? Zou er nog iets te regelen zijn met Monteverdi, Bach, Mozart of Schubert? Verder lezen Gré Brouwenstijns nalatenschap
Coup bij muziektijdschrift
Veel liefhebbers van klassieke muziek nemen wekelijks een duik in de culturele bijlage van hun dag- of weekblad op zoek naar deskundige besprekingen van nieuw uitgebrachte klassieke cd’s. Dat is met recht een zoektocht, want in tegenstelling tot enkele jaren geleden is het aandeel besproken klassieke cd’s in veel van die bijlagen afgenomen tot slechts een enkele. Naast deze bronnen kan de consument zijn licht opsteken bij de diverse muziektijdschriften. Verder lezen Coup bij muziektijdschrift
Majesteitsschennis
Ooit maakte ik mij schuldig aan een doodzonde. In Vrij Nederland (Brandende Kwesties, dec. ’99) beschuldigde ik de Nederlandse muziekrecensenten van luiheid. Aanleiding vormde een door platenmaatschappij Decca op de markt gezette cd vol met als wereldpremières aangemerkte aria’s van Antonio Vivaldi, vertolkt door de Italiaanse mezzosopraan Cecilia Bartoli. Verder lezen Majesteitsschennis