Jaarlijks vindt in de mondaine Franse badplaats Cannes de muziekbeurs Midem plaats. Tout le monde uit de muziekwereld laat zich daar zien. Er worden Classical Awards toegekend en uitgereikt. Pieter van Winkel, de man achter Brilliant Classics, mag er een prijs in ontvangst voor zijn gevierde Shostakovich-symfonieën-doos. Maar er worden ook zaken gedaan op de labeltransfermarkt. Zo komt de Nederlandse distributie van het Spaanse label Glossa in handen van het Haagse Harmonia Mundi Nandi. De pijn voor verliezer Codæx wordt verzacht als Robert von Bahr, eigenaar van het Zweedse cd-label BIS, besluit dat zij zijn cd’s voortaan in Nederland mag distribueren. Dat zorgt voor enig gesteggel tussen de Belgisch/Nederlandse cd-verdeler en de BIS-distributeur tot dan toe, Challenge Classics. Maar de kaarten blijken ook rechtens geschud.
Een kijkje in de keuken is in deze niet misplaatst. Een belangrijke troef in handen van BIS is het Bach Collegium Japan. Onder leiding van Masaaki Suzuki is dit ensemble in 1995 begonnen met het op cd vastleggen van alle cantates van Johann Sebastian Bach. De reeks is inmiddels gevorderd tot deel twintig. En er komen er nog vele. Suzuki’s interpretaties worden wereldwijd geprezen. Ook door Prelude.
Suzuki is niet de enige die zich bezighoudt met het vastleggen van Bachs kerkelijke nalatenschap. In Nederland is Ton Koopman met zijn Amsterdam Baroque Orchestra daar ook mee doende. Zijn miljoenencontract met Warner Classics (Erato) zorgt een aantal jaren geleden voor een heuse media event. Maar de tijden zijn veranderd. Warner besluit begin 2002 eenzijdig een einde te maken aan de verbintenis. Koopman gaat naarstig op zoek naar een andere mogelijkheid om zijn Bach-project voort te zetten. Uiteindelijk vindt hij de oplossing in een eigen label, Antoine Marchand, dat als sublabel van Challence Classics zijn Bach-cantate-project zal voortzetten. En hier komt de aap uit de mouw. Von Bahr ziet zijn Suzuki-belang kennelijk al botsen met dat van Koopman en besluit zijn Japanse vriend over te doen aan Codæx, dat overigens zijn label voor België al in portefeuille heeft.
Als je een en ander samenvat, zou je tot de conclusie kunnen komen, dat ieder zijn deel heeft. Kortom, eind goed, al goed.
Toch is er een belangrijke groep verliezers in dit verhaal, enwel de vaste fans van het Bach Collegium Japan. Wat is het geval. In haar vreugderoes heeft Codæx besloten de gehele Bach Collegium Japan-serie tijdelijk sterk in prijs te verlagen. Uit een schrijven dat ik op 21 februari 2003 verstuurde naar Codæx mag duidelijk worden hoe ik over deze gang van zaken denk.
Beste Dirk en Paul,
Vandaag confronteerde Codæx mij met de ‘Bis-Bach-Cantate-Actie’. Ik wil even mijn ei kwijt. Een dergelijke actie vind ik op z’n zachtst gezegd niet chique. In de loop van de jaren heb ik, en niet alléén in Baarn, een hechte groep van liefhebbers weten op te bouwen, die steevast elke nieuwe Bach Collegium Japan (BCJ) uitgave aan de collectie toevoegt. Daarenboven hebben tal van consumenten, meestal op mijn aanraden, één of meerdere delen uit de serie bij Prelude aangeschaft. Al die liefhebbers, en ik heb het niet over een handje vol, zien nu dat de door hen voor de volle mep aangeschafte BCJ-cd’s, tijdelijk sterk in prijs zijn verlaagd.
Dat Codæx blij is met het feit dat zij voortaan het label Bis ook in Nederland mag vertegenwoordigen kan ik mij voorstellen. Het ware echter beter geweest als jullie mijn eerder gedane suggestie hadden gevolgd: één toptitel met eventueel een bijgevoegde (deel-)catalogus, uit de BCJ-serie als ‘attentiedeel’ tijdelijk goedkoop aanbieden.
Nu word ik op de winkelvloer geconfronteerd met een behoorlijk aantal consumenten dat zich genaa…, laat ik het netjes houden, genomen voelt. En ik kan ze geen ongelijk geven.
Een teleurgestelde handelaar in klassieke cd’s,
Kees Koudstaal.
Nota bene.
Laat er geen misverstand over bestaan. Ik heb niets tegen tijdelijke prijsverlagingen als het cd’s betreft die nieuw op de markt verschijnen. Eerstelingen worden in zo’n geval beloond in plaats van financieel gestraft.
Het is een algemeen verschijnsel dat met het wisselen van de seizoenen, de grote cd-maatschappijen ‘toppers’ uit hun catalogi tijdelijk sterk afprijzen. Je kunt je zo langzamerhand afvragen, waarom zij er niet voor kiezen hun ‘back catalogi’ definitief in prijs te verlagen. Prelude zou daar vanwege de helderheid een groot voorstander van zijn. Het is extra jammer dat mijn verhaal over de ‘groten’ nu ook toepasbaar lijkt te zijn op de ‘kleintjes’.