In 1995 sloot ik een beleggingsverzekering af bij Nationale Nederlanden. Dat leek me wel handig. Maandelijks een bedrag inleggen van 200 gulden (90 euro, dat is zelfs voor een handelaar in klassieke cd’s te trekken) en na vijftien jaar de beschikking krijgen over een gespaard bedrag van iets meer dan 16.000 euro. Daar bovenop dan nog een vrijwel zekere winst van een paar duizend euro.
Zo werd het eindresultaat van de beleggingsverzekering mij 13 jaar geleden in het vooruitzicht gesteld door een keurige verzekeringsmeneer. Hij kwam mij in alle opzichten als betrouwbaar voor.
Dat ik gelet op mijn maandelijkse inleg niet droomde van een Zwitserlevengevoel na afloop van de spaarperiode moge duidelijk zijn. Nee, het opgebouwde kapitaaltje leek me gewoon handig met het oog op de studietoekomst van mijn twee zonen. Sparen is vooruitzien, liet ook ik mij voorspiegelen.
Via de pers komt steeds meer aan het licht over de betrouwbaarheid van de voorlichting welke destijds aan mij en vele anderen is verstrekt over de risico’s verbonden aan beleggingsverzekeringen. Inmiddels worden deze vormen van geld uit de zak kloppende praktijken ook wel woekerpolissen genoemd. Belangenverenigingen van gedupeerden hebben het er druk mee. Op last van minister Bos van financiën vindt er onderzoek plaats naar de wijze van handelen van verzekeringsmaatschappijen en banken die werk(t)en met dergelijke ‘spaarpolissen’.
Het financieel overzicht dat ik dit jaar ontving van Nationale Nederlanden zag er zo verontrustend uit dat ik besloot mijn verlies terstond te nemen: ik zegde de beleggingsverzekering op. Mijn ingelegde spaargeld minus het verlies heb ik inmiddels geïncasseerd en geparkeerd op een internet spaarrekening. Voordeel van zo’n rekening is, dat die mij in elk geval niet rijk rekent.
Het zal u niet verbazen dat mijn vertrouwen in het gevestigde bank- en verzekeringswezen is gedaald tot beneden het vriespunt. Aan de inmiddels door de beleggingspolisverstrekkers beloofde betere voorlichting – ze hopen zo in beter aanzien te komen – hecht ik geen enkele waarde. Niet alleen als het gaat om beleggingsverzekeringen trouwens.
Neem bijvoorbeeld Robeco. Deze al-bijna-80-jaar-vermogensbeheerder-pur-sang maakt al vele jaren de Zomerconcerten in het Amsterdamse Concertgebouw mogelijk. Regelmatig klinkt er in reclameblokjes rondom de NOS-Radio-Journaals een fragment uit de Prelude van Johann Sebastian Bachs eerste Suite voor cello solo. Dat is prachtige muziek. Kennelijk is de vermogensbeheerder daar ook van doordrongen, want als Bachs muziek is weggedraaid, belooft een door de investeerder ingehuurde stem: “Spreekt dit tot uw verbeelding dan bent u bij de Robeco Zomerconcerten aan het juiste adres”.
Dat zou je denken! Een blik op de website Robeco Zomerconcerten leert dat zelfs de muzikale voorlichting van de The Investment Engeneers met een vat zoutkorrels genomen moet worden.
Op al de pagina’s met informatie over Jazz Zomeravonden, Zomercoryfeeën, Jazz Cafés, Beroemde Symfonieën, Zomerjuwelen en wat dies meer zij aan kennelijk goed bedoeld vermaak komt de naam Johann Sebastian Bach twee keer voor. In beide gevallen is er van cello solo geen sprake. Wel van solo piano: Ivo Janssen vertolkt op 20 juli 2008 Bachs Goldberg-variaties op zo’n verkeerd instrument in de kleine zaal van het Concertgebouw.
De gemankeerde voorlichtingscirkel sluit zich finaal rond de foto die boven de naam van Ivo Janssen prijkt. Die foto toont namelijk de beeltenis van die andere Nederlandse pianist Rian de Waal. Dat de kleine lettertjes – door ervaring wijs geworden lees ik die tegenwoordig – duidelijk maken dat Janssen in de plaats van De Waal optreedt, verandert mijn kijk op gouden bergen belovende verzekeraars en investeerders niet.
De kans bestaat dat u zich als lezer van dit verhaal ook genomen voelt door een of andere polisverkoper. Om negatieve gevoelens aangaande dit soort giga-zakkenvullers te verdrijven, helpt mij geen beter medicijn dan het drie maal daags luisteren naar het slot van Bachs eerste Partita voor klavecimbel. Om het even of ik het voor, na of tijdens de maaltijd tot me neem, het werkt helend. Als u het muzikale medicijn voor de aanschaf wilt testen, leest u dan eerst en vooral vóór het luisteren de muzikale bijsluiter.
Het product dat u van plan ben te gaan beluisteren, bevat klanken van een klavecimbel. Sommigen ervaren Bachs muziek uitgevoerd op een dergelijk instrument als hinderlijk.
Staat u open voor de muziek uitgevoerd op een instrument zoals ook de componist dat kende dan kunt u de aangeboden muziek zonder enig risico beluisteren.
Ingeval het geluid van een klavecimbel allergische reacties bij u teweegbrengt doet u er wellicht goed aan de pagina Bach op piano te bezoeken.