Voor mij is het Bachs Hohe Messe!

Het is in dit land traditie dat kerken en concertzalen in de aanloop naar Goede Vrijdag massaal worden bevolkt door mensen die al dan niet gewapend met een partituur Johann Sebastian Bachs Matthäus-Passion willen beleven. Opwarmers geuit via kranten, radio en televisie sporen aan de muziektempels te bezoeken voor de jaarlijkse onderdompeling in het Bachbad. Pieter Jan Leusink brengt met zijn Bach Choir & Orchestra of the Netherlands in het Paasweekeinde het meesterwerk maar liefst vijf keer op de planken in het Amsterdamse Concertgebouw.

Van Groningen tot Limburg worden meer dan 190 uitvoeringen gepresenteerd. Ja, in Nederland is het eerst eieren zoeken nadat de Matthäus-Passion is geconsumeerd. En er zijn smaken genoeg. Zelfs liefhebbers van de tango kunnen met vertaalde Rot-teksten in tal van theaters hun hart ophalen. Niets gaat het de aanbieders van het meesterwerk te ver om een graantje van de hype mee te pikken.

Op een feestje raak ik laatst in gesprek met een strak in het pak gegoten financieel jurist. “Goh, een klassieke cd-winkel, en loont dat nog?” Terwijl ik hem uitleg dat het in mijn winkel vooral draait om liefhebberij en kwaliteit en dat er nog steeds liefhebbers zijn die dat weten te waarderen, dwalen zijn ogen al de ruimte in op zoek naar een interessantere gesprekspartner. Ten bewijze van zijn oprechte belangstelling voor klassieke muziek stelt hij mij nog de vraag: “Heeft u dit jaar ook de Mattheus gehoord? Ikzelf was er op Goede Vrijdag in Naarden bij en ik moet zeggen het was weer fantastisch! U was er zeker ook?” Als ik laat weten dat de schoonheid van de Matthäus-Passion voor mij op elk moment van het jaar geldt en dat ik mij eigenlijk niet zo thuis voel bij het gehypte opdraven in de passietijd, en zeker niet op Goede Vrijdag in Naarden, is ons onderonsje inderdaad snel voorbij.

Afgelopen zondag woon ik in het Muziekgebouw Eindhoven een vertolking bij van Bachs Hohe Messe. Voor de werkelijk magistrale uitvoering tekent Masaaki Suzuki met een kwintet uitmuntende vocale solisten (Hana Blažiková & Joanne Lunn, sopraan, Robin Blaze, alt, Makoto Sakurada, tenor, Dominik Wörner, bas) en zijn Bach Collegium Japan. Tijdens mijn intense genieten kan ik niet aan de zondige gedachte ontkomen deze hoogmis het absolute hoogtepunt te vinden uit het oeuvre van de Duitse grootmeester. Na afloop van het concert reageert het publiek in Eindhoven zo enthousiast dat ik de paar honderd lege stoelen in de concertzaal snel vergeet. Wat mij betreft mag deze magistrale muziek bestemd blijven voor een selecte groep liefhebbers. Laat de mannen in strakke pakken met hun aanhang het jaarlijkse Bachbad vooral blijven opdoen in Naarden. En dat liefhebbers van de tango er met hun vingers vooral van af mogen blijven!

Het ‘Crucifixus’ & ‘Et resurrexit’ uit de Hohe Messe door het Bach Collegium Japan