Hoe lang is het geleden dat pagina’s vol met gerecenseerde klassieke cd’s wekelijks de landelijke kranten vulden? Tegenwoordig vormen klassieke cd’s een minderheid op die pagina’s. In de Volkskrant (VK) van vandaag (11.08.17) vallen drie van de negen besproken cd’s in de categorie klassiek. Als regelmatig bezoeker van de website van Prelude moet het u opvallen dat die bijzonder actueel is. Zo niet de kranten. Vorige week besprak de VK een cd met met muziek van Henricus Isaac uitgevoerd onder leiding van Jordi Savall, een productie die u eerder dit jaar in mei al aantrof op de website van Prelude.
Isaac: Nell tempo di Lorenzo de’ Medici & Maximilian I
In de VK van vandaag krijgt een door Arcana uitgebrachte cd met watermuziek van Händel en Telemann vertolkt door het ensemble Zefiro van hoboïst Alfredo Bernardini drie van de vijf sterren opgeplakt.
Wat mij betreft zouden de maximale vijf sterren niet hebben misstaan want Zefiro verzorgt een fraai authentiek waterfestijn! Ik deel de mening van de recensent dan ook niet dat Zefiro de kwetsbaarheid van historische instrumenten blootlegt. Toch kwam u de begin jl. juni uitgebrachte cd niet tegen op Preludes locatie op het internet. De reden is simpel want het betreft een her-uitgave van een in 2003 door het label Ambroisie uitgebrachte cd. Nu heb ik niets tegen het opnieuw uitbrengen van oudere cd’s die er nog steeds toe doen, maar als die op de markt worden gezet als waren het nieuwe producties waar bovendien de volle mep voor op tafel moet worden gelegd, dan gaat mij dat net iets te ver. Overigens wel een beetje slordig van VK-recensent Biëlla Luttmer dat zij de kleine lettertjes op de verpakking van de cd heeft overgeslagen. Dan had zij geweten van doen te hebben met een cd van jaren her…