In het dagblad Trouw van 28 januari 2003 wordt op pagina twee ruim baan gegeven aan het ‘succesverhaal’ van platenbaas Pieter van Winkel. Deze hofleverancier van het Kuidvat mag in het Franse Cannes voor een doos met de symfonieën van Shostakovich één van de Cannes Classical Awards 2003 in ontvangst nemen. Naar aanleiding van die prijs plaatste ik al op 27 januari 2003 onder de titel ‘Kruidvat-cd’s in de ramsj!‘ een verhaal in de leestrommel van Preludes website.
Ik besluit die bijdrage naar de redactie van Trouw te zenden, met het verzoek het in het kader van vrije nieuwsgaring onverkort te plaatsen als reactie op het promotionele Kruidvat-verhaal. De redactie van de Trouw vindt, dat de bijdrage te gericht is op de ‘eigen marktsector’ en gaat niet tot plaatsing over. Ik vraag me af wat dit ochtendblad moet bewegen om wél een kritische noot in de kolommen op te nemen. Moet er soms sprake zijn van een vriendendienst? Je zal het haast denken. Zo staat er in de Trouw van 27 januari 2003 een vernietigende recensie over de nieuwste productie van de Nederlandse Reisopera, Puccini’s opera ‘Tosca’. Onder de veelzeggende kop ‘Grof geschutter en geblaf in Tosca’ laat muziekjournalist Peter van der Lint zich bijzonder negatief uit over het presteren van de sopraan Miranda van Kralingen: “In de hoogste regionen gaf Van Kralingens stem vrijdagavond niet thuis. Met de moed der wanhoop gooide de zangeres zich in de hoge c’s, maar alle ruimte was er rondom verdwenen. En een Tosca zonder hoge noten is helaas geen Tosca.”
Overigens krijgt geen van de drie Nederlandse hoofdrollen een voldoende op het rapport van de recensent. “Tenor Frank van Aken (Cavaradossi) blies zijn stem tot dusdanige proporties op dat elke lijn uit Puccini’s smeltende melodieën verdween” en over de bariton Nanco de Vries (baron Scarpia) wordt opgemerkt: “[…] moet Scarpia’s stem overdonderend imponerend klinken en daar kwam De Vries echt te kort.” Niet echt aanbevelingen waarmee je een operaliefhebber naar het theater lokt.
Men kan zich voorstellen dat de Nederlandse Reisopera, Miranda van Kralingen voorop, niet blij was met het relaas van Van der Lint. Er zal daar heel wat gefoeterd zijn in de richting van de Trouw-journalist en trouwens ook in die van zijn kompanen bij het NRC Handelsblad, Algemeen Dagblad en Het Parool, waar het optreden van de Nederlandse topsopraan ook bepaald niet rooskleurig is beschreven. En nota bene op de voorpagina van de Trouw op 29 januari 2003 wordt bijna een kwartpagina ingeruimd voor operaster Miranda van Kralingen. Ze krijgt ruim baan om uit te leggen, dat er echt niets mis is met haar stembanden. Spit blijkt haar parten te spelen!
Ik vraag u; lust u nog peultjes?