In de Volkskrant van 27 september 2017 komt contratenor Maarten Engeltjes aan het woord. Hij spreekt over zijn nieuw opgerichte barokensemble PRJCT en laat onder andere weten: “De laatste tijd zie je dat veel barokensembles zich aan cross-overs wagen, maar daar heb ik niks mee – we gaan niet ineens met een saxofoon spelen. Ik denk dat we die crossoverdingen vooral te danken hebben aan de fondsen die almaar vragen om vernieuwing. De muziek die ik zing, heeft drie fucking eeuwen doorstaan, moeten wij dan de inhoud veranderen?” Net als andere ensembles die zich niet overgeven aan het modeverschijnsel dat cross-over heet, heeft ook Engeltjes ervaren dat de fondsen hun beurzen gesloten houden voor musici die ervoor kiezen de eeuwenoude muziek uit te voeren op een wijze die wél recht doet aan de oorspronkelijke compositie. Ik vind dat hij een sterk punt heeft, maar ik voel mij net als de zanger een roepende in de woestijn. Een paar jaar geleden promootte het lijfblad van de Klassieke Zaken Christina Pluhar’s cd Music for a While met muziek van de jazzcomponist […] Henry Purcell. Aan de door Pluhar bedorven muziek van de Engelse barokcomponist besteedde ik eerder aandacht op deze website in het Leestrommel-artikel Pluhar verjazzt nu ook Purcell tot een gruwel.
Begrijpt u mij niet verkeerd, ik gun iedereen zijn vrijheid en als musici het nodig vinden de nalatenschap van componisten van weleer te onteren dan zij dat zo. Maar kan iemand mij uitleggen waarom die producten geafficheerd moeten worden als klassieke muziek? In de actie Aangenaam Klassiek 2017 is de nieuwste cd van Pluhar ‘Handel goes wild’ opgenomen. De cd wordt als volgt aangeprezen: “‘Barokinstrumenten en een jazzcombo smelten samen tot een intrigerend effect’, schreef BBC Music over Music for a while – Improvisations on Henry Purcell. Met Händel goes Wild pakt Christina Pluhar nu met haar L’Arpeggiata opera-aria’s van Händel op vergelijkbare wijze aan. Sopraan Nuria Rial en countertenor Valer Sabadus zingen Händel fantastisch en ondertussen gaan de musici er met thema’s en baslijnen vandoor alsof het hier gaat om jazzstandards. En het werkt. Händel was werkelijk wild en zijn muziek swingt de pan uit.”
Zo ziet u maar, het verjazzen van oude muziek is gewoon goed aan het worden, sterker nog, er wordt gesuggereerd dat die boven de oorspronkelijke muziek uitstijgt. Gelet op de populariteit van de zogenoemde cross-overs lag het dan ook voor de hand dat de opmerking van Engeltjes een reactie op zou roepen uit kringen van voorstanders van het platleuken van Oude Muziek. Ik kon het niet laten ook van mij te laten horen…